Vandaag is het onze laatste dag in Makassar. De koffers zijn ingepakt en we moeten om 13:00 uit het hotel. Daarna zal oom Didi en tante Ineke ons op komen halen en naar het vliegveld brengen, super aardig natuurlijk. Maar we hebben nog de hele ochtend dus na het ontbijt besluiten we nog voor een laatste keer over de boulevard te wandelen.
Wat lekker, het zonnetje staat volop aan de hemel en er waait een heerlijk windje. Het is goed uit te houden zo, totdat we besluiten even te stoppen voor wat vocht. Nou, het slokje is al voordat het is aangekomen verdampt, maar wat een lekker weer. Nog even de fotograaf zijn laatste kiekjes laten maken, gisteren had hij er namelijk maar 134 kunnen schieten.
Jammer dat we weg moesten, hij had het kunnen winnen
Koffers halen uit de kamer en hoppa, uitchecken. Nadat René de rekening heeft betaald, even een pilletje onder de tong om bij te komen. Nee hoor, het is zoals voorzien, de boekhouding kan worden opgemaakt voor Makassar en te boek gaan als een geslaagde missie.
Nu nog even wachten op oom Didi, dus al een beginnetje gemaakt aan mijn verhaaltje. We vliegen om 18:35 richting Bali alwaar we om 20:00 aankomen op luchthaven Denpassar. Na een korte nacht zullen we opgehaald worden voor de trip naar Flores en Komodo. De kans bestaat dat we dan even off-line zullen zijn, we geloven niet dat de bootreis inclusief wifi zal zijn. Maar, we gaan het beleven, varanen kijken. Daarna zitten we 4 dagen op een resort, dus tijd genoeg om deze ervaring in Komodo met jullie te delen.
De auto staat voor, we kunnen vertrekken. Tante Ineke zit al in de auto, oom Didi gaan we ophalen vanaf zijn werk. Tante Ineke liet haar parfum ruiken, het was Lancôme, wat mijn vader op zijn laatste reis voor haar had meegenomen. “Dit jaar pas geopend, en ruikt nog steeds lekker”, zei ze. Na weer een gezellige rit vol verhalen komen we na zo’ n 45 minuten aan op het vliegveld Hassanudin. Bij aankomst staan er twee mensen op ons te wachten, geen idee wat ons te wachten staat. “Geef maar geen geld, is al geregeld, maar loop maar met hun mee”, zei oom Didi. Nou, dat was dus ineens plotseling afscheid nemen van elkaar,twee super lieve mensen die ons overal mee op sleeptouw namen de afgelopen dagen, dank jullie wel!!
Maar de bedankjes gaan door. Eenmaal achter de twee mensen aan gehold ben ik er een kwijt, en de ander neemt ons mee naar de verkeerde check-in, tenminste dat denken wij. “This is for golden and platinum card members, not. for us” zei ik. Maar deze man sprak geen woord over the border. Ik vroeg nog waar zijn vriend was maar voordat ik het wist moest ik naar voren komen. Een beetje onwennig gaf ik mijn nummer door, zonder paspoort. Binnen twee minuten waren onze overbeladen koffers (valt wel mee, kilootje of twee) weg en lagen er twee tickets. Ik vertel straks hoe de zitplaatsen zijn, Didi zei dat hij beenruimte had geregeld.
Inmiddels weer op weg door wat binnendoorweggetjes kwamen we de andere meneer weer tegen, en wat een meneer. Wij leken wel Mozes, overal gingen de hindernissen open en voor we het wisten stonden we goed en wel voor de Gate. Veel te vroeg natuurlijk, dus zitten we nu wat te snacken. Ik zal zo even checken of ik überhaupt wel een paspoort bij me heb, want hij is nog niet uit de tas geweest 
Maar, de zitplaatsen waren perfect geregeld, lekkere beenruimte zoals beloofd, thanks Didi!
Lebron James had hier nog ruimte over
Eenmaal aangekomen zeiden we tegen elkaar “goh, zou lekker zijn als onze naam op een van die bordjes staat, van die taxi’s”. En wat denk je, een klein baasje met een brilletje staat met een bordje “mr DeSoomer, Dennis”. Nou, hoe mooi kan dat zijn. Hij grist mijn koffer uit mijn handen, jawel, de koffers waren er ook, en René kon voor de zoveelste keer zijn koffer zelf sjouwen, nou ja, rollen. Maar ja, verschil moet er wezen dacht ik, dus ik heb het lekker zo gelaten. Eenmaal uit het vliegveld belde hij zijn maatje en bracht ons naar het hotel. Engels en half Nederlands vertelde hij wat ons te wachten stond. “Nice small hotel in Sanur derrop”, “what?”, “Sanur Derrop”, ” Sanur dorp, the village?”, “yes yes, the village”.
Nou, niks small, ja misschien voor Balineese begrippen maar ik kijk mijn ogen uit, en dan is het al donker. Ik moet wel zeggen dat ik tot nu toe de gemiddelde leeftijd naar beneden haal, maar het kan zijn dat alleen de ouderen nog op het resort zijn. Whatever, ik kom niet voor het hotel hier. En best leuk voor René dat er wat leeftijdgenoten zijn, alleen hebben de Duitsers, Engelsen, Fransen en Nederlanders van zijn leeftijd wel een buikje en een oud wijf bij zich…en…René een jonge god.
Mooi…of mooi?
Onze kamer is geen onderdeel van een groot gebouw maar van een blok van zes appartementjes. Het ziet er goed uit, met eigen balkon en ze vroegen gelukkig of wij weer een voorkeur hebben voor twee of een bed. Ik heb gekozen voor twee bedden, insiders weten waarom (en dan zeg ik niet waarom). Ik vond het wel sneu voor de bellboy, maar ook voor René dat hij de koffers alleen naar de eerste etage moest tillen via de trap. Dus toen de bellboy met mijn koffer boven was, heb ik de koffer van René naar boven getild. Eenmaal aangekomen in de hotelkamer hebben we de tassen in een hoek gegooid en zijn naar de bar gegaan. Nadat we een kwartier hebben lopen prutsen met het slot, wat een drama. De sleutel hangt overigens aan een grote buddha, dus die doe ik niet in mijn broekzak, ik heb liever dat de mensen mij in mijn ogen aankijken .
Later komen er nog foto’s bij maar voor nu hou ik het voor gezien. We zitten aan de bar lekker met een lokaal biertje en een lokaal wijntje, dat hebben we wel verdiend. En het is nog lekker te drinken ook.
Tot later
Fijn om te horen dat jullie een goede vlucht hebben gehad. Het is allemaal wel ERG goed geregeld voor jullie. Weer een hele zorg minder natuurlijk.
Geniet van jullie gescheiden bedden! Bert en Ernie zullen waarschijnlijk om dezelfde reden niet in hetzelfde bed slapen?
Super leuk geschreven weer!!!
Hallo Luitjes,
Mochten jullie in UBUD geraken, dan moet je naar een kunstschildersvriend uitkijken Emile Snellen van Vollenhoven. Hij woont daar en heeft ook Guesthouses te huur. Het zou leuk zijn. Hij exposeert heel vaak in Bali, en is daar al bekend Mocht je hem ontmoeten moet je hem van mij natuurlijk de groeten doen!!
Groetjes
Amy en Jaspert
René was inderdaad van plan de kunstschilders op te zoeken, dus zal oren en ogen open houden