Steeds meer besef ik dat we al over de helft zijn van onze vakantie, van ons avontuur. Vandaag besloten wij om een rustige dag te plannen. Geen speciale bezoeken, afspraken of bezienswaardigheden maar gewoon kijken wat er op ons pad komt. Zoals altijd starten we de dag met een ontbijtje, René met de gebruikelijke warme maaltijd en ik met mijn scrammbled eggs en toast. Ik wil bijna opstaan voor mijn gebruikelijke tweede kopje koffie, wordt er ineens op onze schouders getikt vergezeld door een vrolijk ” goedemorgen!”. Nee, het was niet Gaston met een prijs uit de postcodeloterij maar oom Didi.
Vlak voor hij naar het werk ging, is hij nog even bij een winkeltje gestopt om wat lekkernijen te halen. Ik had de vorige keer namelijk verteld dat ik vroeger altijd met mijn oud-tante Do kelepon ging maken, ook wel onde-onde genoemd. En met mijn moeder maakten we kwe mankok. Nou je raad het al, een hele tas vol met al deze “koek”. Ik heb er een foto van geprobeerd te maken, die zal ik er bij zetten, maar daarna ben ik toch maar even aan het smullen gegaan. René niet, want het was natuurlijk te zoet en het gaat niet samen met sambal. Daarna de spulletjes boven gebracht, ik ga me natuurlijk niet misselijk eten en wie bewaard wat…
Kelepon en kwe mankok
Vervolgens zijn we wat gaan wandelen, niet naar links zoals gebruikelijk, maar naar rechts( veel spannender kan ik het niet maken). We kwamen aan in een soort lampenstraat. Ze verkochten er alles, als het maar met licht te maken had. Zaklampen, koplampen, tl-buizen, kroonluchters, spaarlampen, geen spaarlampen en ga zo maar verder. Het was niet de meeste luxe buurt dus we besloten meer richting de wat grotere reclameborden te wandelen. Daar kwamen we uit op Karebosi, een groot winkelcentrum met daartegenover een groot sportcomplex. Zij zijn het zes etages grote centrum in gegaan om wat te neuzen. Heel veel maar ook heel veel van hetzelfde met name de telefoontjes waren er in ruime maten. Daarna zijn we via het sportcentrum weer richting hotel gegaan. Wij kunnen ons niet voorstellen om hier een potje te gaan voetballen in de hitte, maar het gebeurt.
We wilden iets gaan eten maar eerst even via het hotel om de rugtassen te dumpen. De hele dag met zo’n tas om je schouder is best warm. We zijn nog wat gaan eten in hetzelfde restaurant als waar we gisteren waren, niet nadat René uiteraard nog een paar plaatjes had geschoten. Voor degene die overigens alle foto’s van René willen bekijken, houdt er rekening mee dat je een lang weekend kunt vrij nemen, want je moet er even voor gaan zitten om alles te zien. Wil je een volledig arrangement waarbij René of ik ook toelichting geeft per foto, neem gerust een midweekje vrij.
Inmiddels ben ik toegekomen een het schrijven van mijn blog en is het nu einde van de middag. Ik ga straks nog even verder want om 19:00 uur worden we weer opgehaald door oom Didi en tante Ineke. En ik ben weer terug…
Wij zijn dus opgehaald en meegenomen naar een mooie Mall. Niet zoiets als wat we vanmiddag gezien hebben maar echt mooi. Luxe winkels, bekende merken, dure merken en mooie restaurants. Aldo de kleinzoon had het al een beetje verklapt tijdens het wandelen, we gaan naar een Japans restaurant, Shabu Tei. Hier begon weer een nieuw avontuur van ons. Er stond een grote pan in het midden van de tafel, met daarin kippenbouillon. Daarnaast allerlei sushi’s, die op volgorde in de pan werden gedaan. Inderdaad, het werd gekookte sushi eten vandaag.
Vis, vlees, kip, tahu, groente, garnalen, alles ging er in. Na een tijdje gekookt te hebben, in een bouillon die oom Didi nog wat extra op smaak had gebracht, werden de kopjes gevuld, half sushi, half bouillon. Daarnaast allerlei sausjes, sambal, ketjap, kruiden om mee te mengen en, eten maar. Gelukkig zag men onze kundigheid, dus lag er naast de stokjes ook “normaal” bestek voor ons. We hebben dus weer heerlijk gegeten, Japans, nieuw, dank je wel voor de uitnodiging,goed en gezellig.
Daarna hebben we afscheid genomen van Cahyo, Ita en Aldo en gingen we richting hotel. Niet voordat we eerst langs de plaats zijn gegaan waar het huis heeft gestaan waar mijn moeder een deel van haar leven heeft doorgebracht, het huis van opa Benjaminsz. We hebben helaas geen herkenbaar iets kunnen vinden, het hek was ook dicht maar wel een fotootje gemaakt.
Ik heb begrepen dat er ergens nog een naambordje te bespeuren zou moeten zijn maar deze vraag leg ik even bij neefje Michael neer, hij is er ook geweest.
Opgeteld is deze dag als “luie” dag in het leven geroepen maar hebben we uiteindelijk toch nog veel gedaan en gezien. Morgenochtend vertrekken we met oom Didi en tante Ineke naar Malino, ook eentje van mijn verlanglijstje. Een bezoek aan een waterval waar ik ook 33 jaar geleden ben geweest. Danny en Michael zijn er vorig jaar geweest.
Tot later
Oh ja, ik kreeg vandaag een berichtje van mijn maatje Jos, die vroeg of wij last hebben gehad van een vulkaanuitbarsting, namelijk Merapi, op Java. Ik kan zeggen dat we er akelig dicht bij zijn geweest, het is in de buurt van Magelang en Jogya maar we waren vrijdag al richting Surabaya En zaterdag op Sulawesi. Wij hebben het dus via Jos, en later via het AD vernomen maar niks gemerkt.
Wat een heerlijke, mooie dag hebben jullie weer gehad. Onverwachts bezoek, lekker gegeten (en gesnoept) en ook nog bij het oude huis van je moeder geweest. Mooi huis overigens!
Pap, misschien moet je toch maar een kritische voorselectie houden voordat we een ouderwetse ‘diashow’ krijgen?
Veel plezier in ieder geval morgen!
Hallo Luitjes,
Toen Maichel en Danny er waren voor het oude huis, stond het naambordje Benjaminsz nog WEL op de pilaar van de poort. Maar toen wij er waren, 5 weken geleden, was het naambordje al weg.
Veel plezier verder.
Groetjes van
Amy en Jaspert.